Van noodweer naar stof in Marathon etappe

 

Wat spookte het gisterenavond rond ons bivak. Water kwam met bakken naar beneden en de bliksem tartte onze zenuwen. De inslagen kwam zo dicht bij dat we de "zonne grote vuurbal Jonghuuh" zagen rollen achter ons.  Levensgevaarlijk iedereen sleutelend aan de truck en wij onder luifels. En 100 km verderop is het kurkdroog vandaag. 

Deze ochtend moesten de assistentievoertuigen tussen 6 en 8 het bivak verlaten. Door de regenval reden velen vast en bij de uitgang stropte alles met als gevolg dat het hele bivak vast stond. Wedstrijd voertuigen moesten paden zoeken tussen de wachtende trucks om bij de start te komen. 

Vandaag hebben we de marathon etappe. Hierbij rijdt onze assistentie naar een ander bivak en wij keren vanavond terug naar het huidige, zonder enige assistentie. Is ook niet nodig want we mogen totaal niets aan de trucks doen vanavond. Er geld zgn Parc Fermee situatie. Ook hebben we ons eigen tentje, matras en slaapzak mee in de truck, wat warme kleding en tandenborstel. Gezellig!

De verbinding zowel erheen als terug was adembenemend, kronkelend naar boven tot 4200 meter. Af en toe zie je dan nog mensen wonen die om hun hutjes wat groens bij elkaar geïrrigeerd hebben, want anders groeit hier niets op het dak van de wereld. 

De proef was weinig afwisselend met enorme lange stukken soort snelwegen van gravel. Jammer genoeg moesten we meteen na de start flink inhouden om te wachten op Gerard de Rooij, die 4 minuten achter ons gestart was. Hierdoor werden we ook ingehaald door de rode MAZ die 2 minuten achter ons was gestart. 

Direct nadat Gerard ons ingehaald had, zijn we weer vol op het gas gegaan om aan te pikken. Dit ging redelijk goed ondanks dat we deze etappe een extra reserveband meegekregen hebben, mochten onze teamgenoten voor ons zonder banden komen zitten. 

Zoals gezegd waren er kilometers lange, saaie stukken bij waarin we continu in onze snelheidsbegrenzer reden van 140 km/h. Soms afgewisseld met wat los zand stukken. Pas op het eind werd het technisch en komt het rallymonster los in ons Tonneke. Vooral toen we in de verte de rode Rus weer zagen rijden. Toen werd onze Iveco even tot WRC omgeturnd, gingen er allemaal even voor zitten om hem voor de finish nog te pakken te krijgen. Lukte net niet maar kwamen net achter hem over de finish. 

Toen Gerard ons kwam bedanken voor het wachten en ondersteuning. Hij had de etappe gewonnen!! 

Vlug terug die berg af want ik voel me toch niet zo lekker, licht in het hoofd en misselijk, met die enorme hoogte en de truck inklimmen is al een hele Tour. 

Vanavond in ons tentje in het bivak zonder onze servicejongens. Kan onze monteur Peter van Eerd ook eens een avond op tijd naar bed. We mogen dus helemaal niets aan de trucks doen, maar tot zover voelt alles nog goed. 

Morgen weer 327 km proef rijden en 315 km verbinding. En morgen rijden we nog hoger tot 4600 meter, hoogste ooit in Dakar. 

Iedereen hartelijk dank voor jullie likes, volgen, gelukwensen etc.