Assistentie duiveltje staat etappewinst in de weg?

Omdat we vandaag als dertiende van start gingen konden we weer volop gas geven. We wisten dat het een inhaal race ging worden omdat we toch zo'n 5 trucks op ons inhaal lijstje hadden staan. 

Binnen 20 km hadden we de Russische MAZ al te pakken en bij km 50 ging Maurik van den Heuvel met zijn prachtige torpedo keurig voor ons aan een kant. Vervolgens nog 2 TaTra's gepasseerd en vele auto's en Polarissen. Het ging lekker.

De bochtige bergpassen liggen ons wel. Het was wel glad vanwege sneew op die grote hoogte. 

Nu bestond de etappe vandaag uit 2 delen, onderbroken door een neutraal stuk, waarin je binnen een bepaalde tijd naar de start van het 2e deel rijdt, 100 km verderop. Na het eerste deel blijkt dat we als snelste gefinisht waren, met 24 seconden voorsprong op nummer 2, onze kopman Frederico Villagra, dus op koers liggen om de etappe te winnen. Nu of nooit? Onze Snelle (Ton) Jelle doet z'n naam eer aan. 

In het tussenstuk moeten we een rivier oversteken die zowat buiten zijn oevers treedt. Door het wassende water wordt een Polaris volledig meegevoerd. Net aan de oever besluiten we om een lekke band preventief te vervangen en als we de hoek om komen staat Villagra met dezelfde gedachte. Naast onze eigen band helpen we ook met die van hun. We zitten nog op 3800 meter hoogte en dat is een helse klus. Elkaar afwisselen op het zware werk en wat locals erbij geroepen om de zware banden in de truck te tillen. 

Door naar de tweede proef van nog 100 km. Dit geven we niet meer uit handen. Uiterst scherp met z'n drieën zijn we er goed voor gaan zitten. We geven niets weg, bochten goed aansnijden, lange stukken meteen op maximale snelheid en laat inremmen in de speedzones. 

Maar 50 km voor de finish zien we een truck stil staan. Jawel, Villagra staat een band te wisselen. Onze taak roept dan toch dus stoppen we om te helpen. Als dan ook de auto van de luchtkussens afschiet, duurt het allemaal weer langer. 

We verliezen kostbare minuten, op weg naar een etappewinst??? We zullen het nooit weten. Wat we wel weten is dat we weer een super etappe gereden hebben en ons visitekaartje weer afgegeven met een deel etappewinst en uiteindelijk een keurige 6e plaats en schuiven ook door naar 6e plaats in het algemeen klassement. 

Nu nog 300 km naar Salta waar we gaan genieten van de rustdag. Na de rustdag kijken of we nog een keertje iets kunnen flikken, als het assistentie duiveltje ons eens met rust wil laten.