De rustdag zijn we weer goed doorgekomen. Beetje uitslapen, lekker eens opfrissen, kleding wassen en schone kleren aan en de rommel van je kist opruimen. Daarnaast eens rondwandelen,hier en daar een praatje maken en beetje internetten binnen in de hal. Ook altijd weer leuk om alle gasten rond te zien lopen. Vaak sponsoren met dezelfde shirtjes, bandjes om en nieuwsgierig naar alles wat er gebeurd in het bivak, en terecht!
Wat me dit jaar opviel was de enorme pers aandacht voor team De Rooy en dan met name Gerard en de Argentijnse pers massaal voor Frederico "Coyote" Villagra.
Alle Nederlandse, maar veel buitenlandse journalisten lopen de plek plat om quotes, foto's en film te vergaren. In ons DAF team van vorig jaar mochten we al niet klagen over belangstelling maar dit overtreft alles.
Om 14.00 uur konden we ons Routeboek ophalen en volop mee aan de slag en om 18.00 uur stond de briefing al weer op het programma. Dan vliegt zo'n dag ook weer voorbij. Het interview met mijn broer Hans over onze gezamenlijke Dakar deelname was wel een leuke onderbreking.
Het Topteam van monteurs heeft de hele dag gewerkt om de trucks weer helemaal als nieuw erbij te zetten. Rond 20.00 werden we door onze Argentijnse teamgenoten verrast met wat super steaks voor op de BBQ. Toen wij vanochtend om 06.30 uur opstonden was de laatste truck net klaar en hadden de jongens weer een nacht doorgehaald.
De etappe van vandaag bestond weer uit 2 delen. Eerste deel was technisch met vele bergwegen, tussen geweldige rotspartijen door, mooie wonderen der natuur. Aangezien ons dit wel ligt kwamen we als 4e uit de strijd.
Twee uur later en 160 km verderop mochten we een 2e etappe gaan rijden. Dit was 80% onverhard, maar dan ook geen wegen of paden. Recht door de knoek steeds van het ene naar het ander konijnenpad wat ze weer gevonden hadden.
Op het technische deel hadden we de Kamaz voor ons ingehaald maar eenmaal in de bulten kwamen ze voorbij razen als Kangaroos, af en toe maar de grond rakend. Wat een dwazen. Een luchtdoop juist voor ons was toch niet zo goed bevallen want ze stopte toch even om alle botten weer op zijn plaats te krijgen.
We konden redelijk mee aanpikken, totdat we een duinheuvel net niet goed ingeschat hadden en net voor het topje stil kwamen staan. Dat betekend dat je moet wachten tot de bandenspanning afgelaten is middels ons banden aflaat systeem. Dat duurde bijna 3 minuten vooraleer we weer boven op de top stonden. Jammer maar helaas. Het laatste stuk was weer enorm stuiteren en voor het eerst deze Dakar had ik bij de finish het gevoel dat we een echte proef gereden hadden.
Morgen gaan we een rondje Belen, waar het bivak blijft staan, rijden. 285 km proef en 115 km verbinding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten